آدریان ولز: دانشگاه منچستر ماری ولفرد، جانل فراسر، پال کینگ، الیزابت مندل، جول ویسلی، آلیس نایت و دیوید رس
بیمارستان عمومی شمال منچستر
Cognitive and Behavioral Practice 15 (2008) 85–۹۲
ترجمه امیر محسن راه‌نجات(دانشجوی دکترای روانشناسی)
این مقاله، گزارشی بر اساس یک آزمایش باز در زمینه درمان فراشناختی PTSD مزمن است. درمان فراشناختی(MCT) نیازی به مواجه‌سازی تجسمی و طولانی‌مدت و یا به چالش کشیدن افکار مرتبط با رویداد آسیب‌زا ندارد. درمان فراشناختی بر اساس مدل پردازش اطلاعات عواملی است که مانع از پردازش بازیابی‌های طبیعی می‌شوند. این درمان، تغییر سبک‌های ناسازگارانه نگرانی / نشخوار فکری و توجه را هدف قرار داده، به طوری که پردازش هیجانی بتواند به گونه‌ای خود به خود ادامه یابد. ۱۱ نفر از ۱۳ بیمار با میانگین طول مدت ۵/۱۹ ماه ابتلا به PTSD، فرایند درمان را تکمیل کردند. درمانگران، فرایند درمان را بر اساس کتابچه راهنمای درمان ولز و سمبی (b۲۰۰۴) اجرا نمودند. اندازه‌گیری‌های خودگزارشی نشانه‌های PTSD، اضطراب و افسردگی و درجه‌بندی ارزیاب‌ها از PTSD، قبل از درمان به اجرا در آمدند و در ظرف مدت ۳ و ۶ ماه پس از درمان هم اجرا شدند. درمان منجر به بهبود‌های چشمگیر و قابل توجه‌ای در تمام نشانه‌های PTSD و علائم عمومی اضطراب و افسردگی شده بود. از نظر آماری دستاوردهای مهم درمان در دوره پیگیری ۳ و ۶ ماهه پس از درمان، تداوم داشتند. معیارهای ژاکوبسن برای بهبودی نشان داد که ۹۰ درصد بیماران پس از درمان، بهبودی داشتند. در دوره پیگیری ۶ ماهه پس از درمان، حدود ۸۹ درصد بهبودی داشتند و یا بهبودی قابل اطمینانی یافته بودند. نتایح حاصل از این مطالعه پیشنهاد می‌کنند که درمان فراشناختی می‌تواند در درمان PTSD مزمن و مقاوم در برابر درمان، بسیار موثر و کارآمد باشد.
دیدگاهتان را بنویسید