کیفیت گذراندن اوقات فراغت و رابطه آن با آسیب پذیری فرهنگی و اجتماعی در بین خانواده های نظامی

هر سازمانی به ویژه سازمان های نظامی وظیفه خود می داند برای توسعه سلامت، رفاه و بهبود شرایط کاری و افزایش بازدهی سازمانی به موضوع اوقات فراغت توجه نماید. بر این اساس پژوهش حاضر می کوشد تا رابطه بین نوع گذران اوقات فراغت را با آسیب پذیری فرهنگی در بین خانواده های نظامی مورد بررسی قرار دهد.
روش: روش تحقیق توصیفی و همبستگی بود. تعداد ۱۲۸۲ نفر در قالب ۴۸۱ خانواده انتخاب و در پژوهش شرکت داده شدند. شرکت کنندگان در پژوهش از هفت شهر کشور بر حسب پراکندگی جغرافیایی و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات عبارت بود از: پرسش نامه نحوه گذران اوقات فراغت که دارای ۱۵ ماده در مقیاس لیکرت بود و توسط محقق تدوین شد و پرسش نامه آسیب پذیری فرهنگی- اجتماعی که با هدف بررسی آسیب پذیری خانواده در جامعه ایران توسط محقق ساخته شده است.
نتایج: نتایج نشان داد که شوهران بیش تر اوقات فراغت خود را با فعالیت شغلی (۵۶.۷ درصد)، زنان با بودن در نزد خانواده (۵۷.۱ درصد) و فرزندان بیش تر از طریق بودن در نزد خانواده (۵۹.۵ درصد) و دیدن فیلم (۳۶.۷درصد)، صرف می کنند. همچنین ملاحظه شد که بین شیوه های گذران اوقات فراغت و آسیب پذیری فرهنگی رابطه معنی داری (در سطح P£۰.۰۵) وجود دارد. بر این اساس برخی از روش ها مانند تفریح با خانواده با کاهش آسیب و برخی دیگر مانند خواب یا تفریح با دوستان با افزایش آسیب در ارتباط هستند.
بحث: بیش تر اوقات فراغت مردان با کار، فعالیت شغلی و بودن در نزد خانواده می گذرد. آن ها در واقع فاقد برنامه سازنده برای گذران اوقات فراغت هستند و شاید همین امر باعث شده که زنان و فرزندان نیز اکثر اوقات خود را در خانه بگذرانند. مطابق یافته های پژوهش لازم است نحوه برنامه ریزی برای گذران اوقات فراغت را به خانواده ها آموزش داد و فرصت ها و امکانات لازم برای بهبود اوقات فراغت در اختیار آن ها قرار گیرد.